DUMLUPINAR DENİZALTISINDA YATAN ŞEHİTLERİMİZ...
Bu gece uyanıksanız 4 Nisan 1953 günü batan ve 8 Nisan da, D-6 borda numaralı TCG DUMLUPINAR denizaltı gemimizde şehit olan 81 vatan evladını kalbinizden geçirin.Sigara içiyorsanız da bir ataş alıp yakın. Ya da Türküyü söyleyin "Ah bir ataş ver..."
Bu öykü; Ölüme giderken bile morallerinden hiçbir şey kaybetmeyen,“Biz ölsek de VATAN SAĞOLSUN” diyebilen Deniz Aslanlarının öyküsüdür …
67 sene önce 4 Nisan 1953, saat: 02.15...
Yer: Çanakkale Boğazı.Naraburnu açıkları.
Uzun ve yorgun bir seferden dönen Dumlupınar Denizaltısı , Naraburnu açıklarında İsveç bandıralı Nabold şilebiyle çarpışır.Sessiz, soğuk ve karanlıktı gece.Dumlupınar başından aldığı şiddetli darbeyle birkaç saniye içinde sulara gömülür.Gemideki 81 kişilik mürettebattan sağ kalan 22 kişi, geminin arka bölümündeki torpido dairesine sığınır. Mahsur kalanların su yüzüne fırlattıkları telefon şamandırasıyla denizaltıyla temas kurulur.Sağ kalan 22 kişiyi kurtarmak için herkes seferber olur.Bu arada oksijeni idareli kullanmaları için aşağıdakilere gerekmedikçe konuşmamaları, şarkı-türkü söylememeleri, sigara içmemeleri söylenir.
Ancak, üç dört gün süren kurtarma çalışmalarının sonunda, umutların tükendiği anda, karanlıkta bekleyen 22 kişiye her şey yine aynı sözcüklerle anlatılır:"Konuşabilirler, Türkü söyleyebilirler, hatta cigara bile içebilirlerdir..."
Şamandıradaki telefon hattının öbür ucundan tüm Türkiye, denizaltında tevekkülle ölüme yatmanın hüzünlü ama başı dik türküsünü dinler:"Ah bir ataş ver, cigaramı yakayım,Sen salın gel ben boyuna bakayım
Uzun olur gemilerin direği, Ah çatal olur efelerin yüreği.Yanık olur anaların yüreği, Ah vur ataşı gavur sinem ko yansın, Arkadaşlar uykulardan uyansın, Uzun olur gemilerin direği, Ah çatal olur efelerin yüreği.Yanık olur anaların yüreği..."
Bu türküden sonra son sözleri:
"Biz ölsek de VATAN SAĞOLSUN" olur.
ALLAH GANİ GANİ RAHMET EYLESİN, MEKANINIZ CENNET OLSUN!